Ξεφτίλισαν τις τιμές στο ελαιόλαδο και η ευθύνη είναι δική μας.

Η υποκρισία στο μεγαλείο της. Αυτός μπορεί να είναι ο τίτλος ενός άρθρου που θα παρουσιάζει το εμπόριο ελαιολάδου την φετινή ελαιοκομική περίοδο. Γιατί αν και η τιμή του ξεκίνησε στα 2,70 ευρώ το κιλό, σε μεμονωμένα ελαιοτριβεία, μολονότι  τα περισσότερα ξεκίνησαν με 2,50,  σε δύο μόλις εβδομάδες έπεσε στα 2,30. Το υποκριτικό της υπόθεσης είναι οτι οι πάντες ( Μ.Μ.Ε., συνεταιριστικές οργανώσεις και άλλοι υπεύθυνοι ) διατείνονταν ότι το ελαιόλαδο έχει ανοδικές τάσεις και μάλιστα θα ξεπεράσει τα 3,00 ευρώ. Όλο αυτό το διάστημα ο πόλεμος καλά κρατούσε και κανένας δεν το έλεγε ανοιχτά. Οι μεν έκαναν αγώνα να το κρατήσουν ψηλά, οι δε έμποροι κρατούσαν την αγορά δεμένη χειροπόδαρα, και όπως απεδείχθη, είχαν τον πλήρη έλεγχο του ελαιολάδου.

Εν συντομία αυτά γίνονται όταν κάνουμε τους ελαιοτριβείς εμπόρους.

 Οι παραγωγοί από την εμπειρία τους τα τελευταία χρόνια ξέρουν.....

Ο Κύριος Κώστας και ο γιός του ο Φάνης

Ο κύριος Κώστας ήταν παιδί της κατοχής. Μόλις δεκαπέντε χρονών, στο τέλος του εμφυλίου ρίχτηκε στη βιοπάλη. Με σκληρή δουλειά 16/7/365 (όπως συνηθίζεται στις μέρες μας να εκφράζεται), κατάφερε μετά από δέκα χρόνια να στήσει μια μικρή βιοτεχνία. Με χίλια ζόρια, με θυσίες, με...
ξενύχτια και χωρίς κανέναν μπάρμπα στην Κορώνη, το ’79 κατάφερε να στήσει ένα μικρό εργοστάσιο. Τελαράδικο ή αλλιώς κιβωτιοποιία. Μεταποίηση αλλά με πρώτες ύλες ελληνικές και 100% προστιθέμενη αξία. Και το τελικό προϊόν 100% εξαγώγιμο. Μια τσίλικη δουλίτσα, με προοπτικές, νοικοκυροσύνη και σωστή διαχείριση. Ο κύριος Κώστας έφτυσε για πολλά χρόνια ιδρώτα και αίμα, μέχρι να καταφέρει να αποπληρώσει το αρχικό δάνειο με επιτόκια που μετά το ’82 εκτοξεύτηκαν σε διψήφια νούμερα. Δεν παραπονέθηκε όμως ποτέ για «τοκογλύφους» τραπεζικούς, και «ληστρικές» συμβάσεις. Διάβαζε πάντα τα δάνεια που υπέγραφε και τιμούσε την υπογραφή του όπου την έθετε με πλήρη επίγνωση. Ο κύριος Κώστας μεγάλωσε με κάποιες αρχές και αξίες που δεν του επέτρεπαν να μέμφεται τους άλλους για τις δικές του επιλογές

Η σκαφτική κι'ο διάολος

Ο κατσαμπλιάς εχει παρει μια καινούργια σκαφτικια, Regina, και πάει να σκάψει το αμπέλι στο χοχλίδι. Ομως οσο και να προσπαθεί η μηχανή δεν παίρνει μπροστά και τότε αρχίζει τσοι διαόλους. Τόν ακούει ο παπά Μιχάλης και του κάνει την παρατήρηση: Ιντα πράματα ειναι τούτανα να βλαστημας, κάνε ευλογημένε το σταυρό σου και θα δοκίμασε ξανά και θα δεις που ο θεός θα βοηθήσει!
Ιντα να κάμει ο καψερός, ντράπηκε που τονε πρόσβαλε ο παπάς κανει το σταυρό του , τυλίγει το σχοινάκι στη μηχανή, τραβά και η μηχανή παίρνει μπροστά....
Εεε Αει στο διάολο!!! λεει απορημένος ο παπά Μιχάλης

Ο Ψαράς

• Πόσο έχει η μαρίδα? ρωτά ο τζιρονικολής το πλανόδιο ψαρά
• 7 ευρώ το κιλό μπάρμπα
• Εχεις να τση κάμεις βόλτες!!!!!

Ηη όπως λέμε ήττα

Άστα κάτω ρε τα πανώ. Σταμάτα να φωνάζεις. Κλείσε το μεγάφωνο που παίζει το «Γέρο Νέγρο Τζιμ». Ηττηθήκαμε. Χάσαμε, νικηθήκαμε, κατατροπωθήκαμε, πώς να στο πω στα ελληνικά; Την πατήσαμε ρε φίλε. Πάρ’το απόφαση. Και κοίτα να σώσεις ό,τι μπορείς από την αξιοπρέπεια κι από τη ζωή σου.

Δεν ηττηθήκαμε σε μια μέρα. Χρειάστηκαν ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ.